به فرهنگ لغت فکر می‌کنم.

به تلفظ فکر می‌کنم.

به ضمیر فکر می‌کنم.

به جنسیت فکر می‌کنم.

جنسیت بدن‌ها، جنسیت کلمات.

آیا طبیعت مؤنث است؟ زمین چطور؟

به فرهنگ لغت فکر می‌کنم.

دنبال یک کلمه می‌گردم: مؤنث.

من قحطی* را مؤنث و بسیار نزدیک به آن می‌بینم.

به بدن مؤنثی فکر می‌کنم که نمی‌زاید.

به زمینی فکر می‌کنم که درخت سیب را تغذیه نمی‌کند.

به سیب فکر می‌کنم.

به کتاب‌ها فکر می‌کنم.

به «در ابتدا کلمه بود، و کلمه با خدا بود، و کلمه خدا بود.» فکر می‌کنم.

به گفتگوی آدم و حوا فکر می‌کنم، وقتی که به جای قوانین، کلمات خلق شد.

به قوانین فکر می‌کنم.

به کلمات فکر می‌کنم.

به لذت فکر می‌کنم – لذت تماشای ناهار روی چمن. دارم به زن برهنه‌ای فکر می‌کنم که به ما خیره شده است.

فکر می‌کنم: چه می‌شد اگر مانه یا خدا هر دو زن بودند، هر دو می‌توانستند فمینیست باشند؟

«به حوا فکر می‌کنم» پروژه‌ای مشترک از یلدا اسکندری و سیاوش حمیدی است. این هنرمندان به صورت جداگانه کار کردند – یلدا اسکندری در یوجین، اورگان، بخش ویدیویی را ساخته و سیاوش حمیدی در تهران، ایران، صدا را با کمک محیط‌ طبیعی طراحی کرده است – به بررسی نقاط مشترک بین طبیعت، بدن زن و پیوند آن‌ها با حافظه جمعی و ریشه‌های تاریخی داستان‌های مشترک می‌پردازند.